more than a feeling

De absolute nummer 1. De titel geeft al aan waarom. Meer dan een gevoel, zelfs nog meer dan een sensatie. Voor de eerste keer gehoord bij de eerste uitzending van de LP top 100 Aller Tijden van Veronica, aangekondigd door Annette van Trigt. Dat was in 1985, in 1976 was ik nog te jong. Niet veel later het album Boston gekocht, kende er verder geen ander nummer van maar als de rest half zo goed als more than a feeling, is het ook goed. Dat durfde ik wel aan ik en werd niet teleurgesteld.

Wat het nummer zo goed maakt is het volgende: het begint al met de kraakheldere akoestische gitaar, harmonieus klinkend met de elektrische gitaren die daarna volgen. Rustige gedeeltes afgewisseld met ruige gedeeltes die zich kenmerken door een vrolijke opzwepende riff. De vocale perfectie fulmineert en culmineert na het rustige gedeelte na de brug bij het zingen van ‘slipping away’ waarbij Brad Delp steeds een octaaf hoger zingt, lang aanhoudt, en vervolgens zonder tussendoor adem te halen zelfs nog hoger zingt, waanzinnig! Wellicht is dit in meerdere keren opgenomen, maar het klinkt fantastisch en daar gaat het ook om.

Weinig liedjes hebben zo’n lange voorbereidingstijd gehad als more than a feeling. Tom Scholz en zijn band hebben er 5 jaar over gedaan. Nu neemt Boston meestal ruim de tijd voor het uitbrengen van zijn albums. Het tweede album ging snel, in 2 jaar. Daarna deden ze steeds precies acht jaar over het volgende album. Het aantal jaren tussen het uitbrengen van hun albums vertoont opvallend veel gelijkenis met het aantal elektronen in de schillen van het atoom.  Zou Tom Scholz dat weten? Hij is ten slotte eletriciën geweest, dan moet hij iets van elektronen weten.