A Matter Of Life And Death

Het Album van de Week van week 41-2018:

A MATTER OF LIFE AND DEATH – IRON MAIDEN

Beluister via Spotify

Als Iron Maiden fan leerde ik dit album op een zeg maar best wel bespottelijke manier kennen. Ik was al fan sinds midden jaren 80 en het album hiervoor, ‘Dance Of Death’ uit 2003, heb ik ook grijs gedraaid, in 2003. Maar dit album ‘ontdekte’ ik 8 jaar te laat, in 2014 pas. Hoe kan zoiets?

Ik fietste veel in 2014. Niet omdat ik het echt leuk vond, maar omdat ik geblesseerd was. Normaal liep ik hard, nou ja, laat dat hard maar weg, maar ik liep. Ik vind het dus heel erg leuk dat uitgerekend mijn band een liedje heeft gemaakt over hardlopen: ‘The Loneliness Of The Long Distance Runner’. Alleen heb ik mezelf nooit aangesproken gevoeld. Want met die afstanden viel het wel mee, en bovendien heb ik het hardlopen nooit als eenzaam ervaren, ook al liep ik altijd lekker alleen. Hoe anders is dat met fietsen. Fietsen kost meer tijd dan hardlopen, maar je ziet ook meer en je komt verder. Echt verklaren kan ik het niet, maar met fietsen heb ik toch wel graag wat muziek op mijn oren.

Het leuke van je iPod op shuffle zetten is dat je zo nog eens nieuwe muziek ontdekt. Zo kwam eens het nummer ‘For The Greater Good Of God’ voorbij. Omdat het een relatief rustig begin is herkende ik het niet meteen als Maiden song. Klonk wel meteen goed en ik had typischerwijs ook wel meteen de associatie van ‘het zou zo maar een Iron Maiden liedje kunnen zijn’. En dan bleek dat het ook inderdaad te zijn. Een ‘liedje’ kun je het niet noemen, met een lengte van bijna negen en een halve minuut. Maar ik was wel meteen verkocht. Benieuwd naar het album waar het op stond, ‘A Matter Of Life And Death’, bleek het zo maar in mijn CD collectie te zitten. Hoe die daar komt geen idee. Ik moet het toch zelf ooit ergens gekocht hebben denk ik. Maakt niet uit, het is een uitstekend album. Tigtallen keren heeft het me vergezeld tijdens mijn circa 5 kwartier durende fietsrondje, ongeveer net zo lang als het album. En ook in de auto klinkt het fantastisch, dit album.

Dat was vooral in oktober 2014, nu precies 4 jaar geleden. Een goeie aanleiding om dit nu het ‘Album van de Week’ te maken, te meer ook omdat het album in de recentelijk verschenen Album Top 500 2018 zeer hard gestegen is. Bovenstaande maakt duidelijk waarom.

Het is ergens toch een concept album, al ziet de band het zelf niet zo. In de teksten komen veelal dezelfde thema’s voor, oorlog en de dood. En ook tijdens hun tour hebben ze vaak het hele album live gespeeld, in de volgorde zoals op de CD. Dat zijn toch wel enkele kenmerken overeenkomstig concept albums. Waar Iron Maiden ook speciaal op gelet heeft, is dat het album live goed reproduceerbaar moet zijn. Net zoals bijvoorbeeld The Who deed met Tommy in 1969. Dat heet daar een Rockopera maar is in feite ook een concept album. Die reproduceerbaarheid bewerkstelligde Iron Maiden door authentiek gitaar geluid te gebruiken, en geen geluid mixen of dubben, of zeer beperkt. En verder niet te veel compressietechniek toepassen. Dat is ook de reden dat de muziek klinkt alsof het ook 30 jaar geleden gemaakt had kunnen worden, al deden ze dat toen ook al. Maar het geeft wel een authentiek, natuurlijk geluid. Echt het geluid van Iron Maiden.

Het album als geheel is bijzonder goed, ook de individuele songs zijn stuks voor stuk uitstekend. Uitgerekend het nummer dat de groep als eerste single uitbracht, ‘The Reincarnation Of Benjamin Breeg’, vind ik zelf het minst. Het haalde de hitlijsten niet, alleen al omdat het te lang was. Waarom ze toen iedereen hebben willen doen geloven dat Benjamin Breeg echt bestaan heeft en gauw even op 14 augustus 2006, de dag dat het album uitkwam, een gefingeerd verhaal over deze persoon op Wikipedia hebben geplaatst is mij nog altijd een raadsel. Britse humor misschien, maar die ontgaat soms, zo ook hier, en waarom zou je over onderwerpen die van doen hebben met de Tweede Wereldoorlog een grap uithalen. De tweede single is een stuk beter, ‘Different World’. Een lekkere binnenkomer die goed in het gehoor ligt. De rest is ook allemaal goed, daar zal ik niks van zeggen, gewoon lekker naar luisteren.

Alleen bij het laatste nummer sta ik nog even stil, ‘The Legacy’. Behalve dat het ook zo’n lekker lang ‘Steve Harris’ nummer is met zo’n structuur die je met name de laatste albums hoort, is het ook zo’n mooi woord, dat Legacy. Nalatenschap, heeft ook weer met de dood te maken, maar gelukkig niet persé. Ik associeer het woord met deze band. Niet alleen vanwege dit nummer. Ook door Bruce Dickinson, die bij zijn concert dat ik bijwoonde in juni 2016 in het Gelredome verheugd constateerde dat er ook zoveel jonge mensen hun muziek zo kunnen waarderen, terwijl zij, de bandleden inmiddels tot de, om het woord ‘oud’ niet te gebruiken, legacy people behoren. ‘Legacy People’, mooie term, die houden we erin. Het is voor mij ook de inspiratie geweest om Bureau Jaderland aan te duiden met ‘The Legacy Music Charts’. Zo, dan weet je nu waar ik dat vandaan heb! Fantastisch, al zeg ik het zelf.

Maar waarom ik dit album 8 jaar te laat ontdekte terwijl het al een tijd deel uit maakte van mijn collectie, heb ik nog steeds niet verteld. Het is eigenlijk heel goed verklaarbaar. Wie Jaderland een beetje gevolgd heeft of de site een beetje bekeken heeft, die heeft gezien dat er een blinde vlek was in de jaren tussen 2005 en 2011. Ik heb ook bijvoorbeeld uit datzelfde jaar 2006 het Meat Loaf album gemist, ‘Bat Out Of Hell III The Monster Is Loose’ maar ik geloof dat ik niet de enige was. En ik heb nog wel meer releases gemist die tijd.

En dat had te maken met omstandigheden als het stichten van een gezin en het opbouwen van een bedrijf. Muziek luisteren ging toen nog wel maar lijsten maken zat er even niet in. Maar dat is zoals je ziet allemaal weer goed gekomen. En ik hoop dat ik de voor een Maiden fan bespottelijke kennismaking met het album ‘A Matter Of Life And Death’ met het bombardement tot Album van de Week en dit eerbetoon meer dan rechtgezet heb, ook al was dat natuurlijk geen zaak van leven of dood.