SONGS IN THE KEY OF LIFE

Het Album van de Week van week 45-2018:

SONGS IN THE KEY OF LIFE – STEVIE WONDER

Beluister via Spotify

Het is de enige titel van een Stevie Wonder album die ik spontaan kan noemen. ‘Songs In The Key Of Life’. Bewust ken ik maar 2 liedjes die er op staan. ‘Knocks Me Off My Feet’ en ‘Joy Inside My Tears’. Ik associeer het met de LP Top 100 van Veronica in de jaren 80.

Meer albums van Stevie Wonder ken ik niet. En hij heeft er heel veel gemaakt. Dit was al zijn 18e, en dat in 1976, hoe oud is die man intussen. Hij is van 1950, dus met 26 jaar had hij al 18 albums gemaakt. Dat kunnen er niet veel zeggen. Hij is jong begonnen en was altijd zeer productief.

En zijn ook geen EP’s of zo, dit hier is een behoorlijk omvangrijk werk. de 17 nummers duren samen praktisch een uur en drie kwartier. En dat is exclusief het omdraaien van de plaat en dat moet je maar liefst 3 keer doen, want dat heb je met dubbel elpees.

Het zijn ook best lange nummers die er op staan: gemiddeld 6 minuten en 10 seconden. De langste zelfs bijna 8 en halve minuut. Het had allemaal ook best wat korter gekund, er komt veel herhaling bij kijken. Als je van herhaling houdt is het een heel mooi album dus.

Het eerste nummer bijvoorbeeld met de vreemde titel, ‘Love’s In Need Of Love Today’. Als je die voor de eerste keer hoort klinkt het best aardig, maar omdat het zich in 7 minuten allemaal steeds maar weer herhaalt wordt het vervelend. Het had in ieder geval minstens de helft korter gekund. Je vraagt je zelfs op een gegeven moment af waarom het nummer er überhaupt op staat, zo irritant wordt het op den duur.

Bij de eerder genoemde nummers ‘Knocks Me Off My Feet’ en ‘Joy Inside My Tears’ is van verveling helemaal geen sprake. Met hele mooie klanken brengt Stevie Wonder een heerlijke sfeer in je woonkamer (of badkamer of waar je dan ook zit). Het geluid van het hele album is trouwens kraak helder. Album van meer dan 40 jaar oud nota bene. Goede apparatuur hadden ze toen dus al wel, zoveel bewijst het album zeker. Natuurlijk ook goed geproduceerd, door Stevie Wonder zelf. Knap voor iemand die blind is. Of misschien juist wel daardoor. Maar doen moet je nog wel de knoppen weten te vinden.

Als je naar de titels kijkt denk je waarschijnlijk dat je niet zoveel nummers van dit album kent. ‘Isn’t She Lovely’ kun je spontaan nog wel zingen. Maar wat te denken van ‘Pastime Paradise’, Village Ghetto Land’, ‘Sir Duke’ en ‘As’. Zegt misschien zo nik maar het zijn nummers die je nog steeds wel eens op de radio hoort. Ik weet zeker dat je er een paar kent, misschien niet de titel maar wel het deuntje.

Met name de laatst genoemde, ‘As’ is een typisch nummer, ik zou zeggen representatief voor het album. Lang, veel herhaling en meerdere stijlen in één. En de titel zegt je wellicht niks misschien, maar bijna alle zinnen in het nummer beginnen met ‘Until the day…’. Was misschien een betere titel geweest. Vreemd genoeg vind ik al die herhaling niet eentonig, het is een beetje een flow, een trein die lekker doordendert. Wat dat betreft hadden die 7 minuten wel wat langer mogen duren. Hij komt deze week de Jaderlandse Top 40 binnen dus we zullen hem wat vaker horen de komende tijd. As die er tenminste niet te gauw weer uit gaat.