year of the cat

Volgens Jeroen van Inkel ‘stijgde’ de consumptie van melk in het jaar dat dit nummer uitkwam, zo zei hij bij de afkondiging van dit nummer tijdens de uitzending van Veronica’s Top 100 Aller Tijden, het zal 1986 of 1987 geweest zijn. Diezelfde avond tijdens Countdown Café, of was het bij Curry & Van Inkel, corrigeerde hij zich. Grammaticaal gezien dan, want of het feitelijk juist is van die consumptiestijging blijft de vraag, voor wie het interesseert.

Het is niet de reden waarom ik dit nummer zo mooi vind. Ik houd niet van melk en evenmin van katten. Ook de zang van Al Stewart vind ik niet bijzonder. Al vind ik het wel opmerkelijk hoe weinig schots hij klinkt.

Nee, wat er mooi is aan dit nummer is het harmonische, het symfonische. De meeste nummers hebben na 2 keer een couplet en een refrein een keer een brug of een solo, vaak een gitaarsolo. Het mooie bij dit nummer is dat er 2 solo’s in zitten, eerst de gitaar en dan nog eens de saxofoon. En het loopt allemaal zo vloeiend. Het blijft lekker klinken, ook nog na 100 keer.

Het is trouwens opmerkelijk dat dit nummer een tien jaar lange aanloop had. Al Stewart begon er dus mee in 1966, toen nog “Foot on the Stage”genoemd. Later maakte hij het af met Peter Wood en kreeg het pas zijn definitieve titel.