Painted From Memory
Het Album van de Week van week 14-2019:
Painted From Memory – Burt Bacharach And Elvis Costello
| #2.3 | #1.2 | Album – Artiest | aantal tracks | tijd | Land | Jaar | Genre | Producer |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 6 | 6 | Painted From Memory – Burt Bacharch And Elvis Costello | 12 | 52.07 | GB/USA | 1998 | Pop, Jazz, Lounge | B. Bacharach, E. Costello |
Begin 2000 nam ik een sabbatical. Ik ging veel reizen zo had ik mij voor genomen. En tijdens het reizen is het prettig om muziek bij je te hebben. Dus kocht ik extra veel CD’s. Die zette ik allemaal over op MD want die zijn handzamer. Een CD speler in de auto had ik niet. Nee, ik had MD. Allemaal van die losse vierkante schijfjes in de deurvakken. En voor buiten de auto had ik een kleine MD walkman, zo klein als een pakje sigaretten. Ja dat was wat die tijd.
Mijn eerste vakantie van mijn sabbatical was in Spanje. Ik had toen vrienden daar, dus dat was een mooi aanknopingspunt. Veel gewandeld daar, aan de rotsachtige kust bij Denia en JÃ vea. Mooi gebied en nog niet te heet in het voorjaar. En veel muziek gedraaid. De autoreis er naar toe, en de tijd daar.
Een van die CD’s die ik kocht en overzette op MD was een verzamelalbum van Elvis Costello, die toen net uitkwam. Leuk die ouwe punkmuziek uit 1979. Maar ik was toch ook behoorlijk gecharmeerd van de rustige jazzy nummers met Burt Bacharach. Dus kocht ik die CD, ‘Painted From Memory’ dat uiteindelijk een van mijn mooiste albums aller tijden blijkt te zijn. Op nummer 6 staat die van mijn Album Top 500, net als in de vorige editie, zoals u kunt zien in de tabel hier boven.
Mijn tweede vakantie van mijn sabbatical was in Zuid-Amerika. Bolivia en Peru, om precies te zijn. En ik kan u vertellen, dit album is voor mij onlosmakelijk met die reis verbonden. Talloze keren heb ik de MD beluisterd. Ook wel andere muziek hoor, maar deze toch het vaakst. In het vliegtuig al. In het hotel op bed. In de bus met de eindeloos uitgestrekte onbewoonbare ongerepte natuur in Bolivia. Honderden kilometers zandwegen, geen mens te bekennen. Ja een keer een blokkade met opstandige boeren. Wilden ons er niet langs laten. En om te laten zien dat het menens was wipten ze een rotsblok naar beneden. Rakelings over onze bus. Dus in plaats van ‘s middags in Sucre aan te komen, maar weer helemaal terug naar Santa Cruz. Van waar we de 1e dag waren vertrokken, kwamen we ‘s nachts om 2:00 uur aan. Alles wel weer goed gekomen. Binnenlandse vlucht kunnen nemen voor een paar tientjes bijbetaling.
Ook in Peru spannende avonturen meegemaakt, maar gelukkig niet zo spannend als in Bolivia.
Als je zo in de bus zit, met mooi weer en adembenemende omgevingen, en je hebt deze muziek wat luider op staan dan gezelschap zou toestaan, maar met een walkman en oordoppen kan dat, ja dan lijkt de muziek zo in het landschap op te gaan. Je zit dan helemaal in een roes, je beleving is enorm intens. Dat valt bijna niet uit te leggen als je zoiets niet zelf meemaakt.
Helemaal vreemd voor een liefhebber van rockmuziek, die dan bij deze melancholische jazz-achtige muziek zo ontroerd kan raken. Onvoorstelbaar maar toch gebeurt het.
Sowieso is de muziek van Burt Bacharach van een aparte klasse. Of je er van houdt of niet, de jaren zestig zitten vol met melodietjes van deze man. Ik beschouw hem toch als een van de beste songwriters aller tijden. En de combinatie met Elvis Costello is magisch. Andere combi’s waar Elvis Costello deel van uitmaakte zijn toch een stuk minder geslaagd, laten we eerlijk zijn. En solo kwam Elvis Costello ook al niet meer echt uit de verf sinds ‘I Want You’. En hoe lang is dat geleden? 1986, ja ik bedoel maar.
Burt Bacharach heeft later nog wel een aardige samenwerking met onze landgenoot gehad, Traincha, oftewel Trijntje Oosterhuis. Maar dat was een vertolking van alleen maar oud werk. Toen Burt Bacharach dit album met Elvis Costello maakte had hij ook al 2 decennia geen plaat meer gemaakt. Niet helemaal waar, in 1996 maakten ze samen ‘God Give Me Strength’, voor een of andere film. Dat beviel zo goed dat ze besloten samen een album te maken. En wat voor een, deze dus: ‘Painted From Memory’.
Als ik de titel zo op in me laat inwerken, is dat precies wat er bij mij met dit album is gebeurd. Het is gekleurd door mijn herinneringen, aan mijn reis in Zuid-Amerika. Af en toe vraag ik me wel eens af of dit album ook zo’n indruk had gemaakt als ik dit album niet mee had die reis en gewoon thuis had gedraaid. Dat zul je nooit helemaal zeker weten maar ik denk dat ik het album dan nog steeds geweldig had gevonden. Maar omstandigheden en gemoed doen zonder meer veel met je muziekbeleving.