when the wild wind blows

De hoogste nieuwe binnenkomer en terecht. Iron Maiden heeft hier een sterk staaltje geleverd. Zowel muziekaal als tekstueel.

Het mooie van dit nummer is dat er meerdere melodielijnen in zitten. Een beetje bombastisch, dat wel. Maar dan heb je er een paar gehad en dan begint er midden in het stuk weer een andere melodielijn. En aan het eind komt die van het intro weer terug. Het zit heel geraffineerd in elkaar. Wat dat betreft is die Steve Harris een meester-componist. Dat met die meervoudige melodiën en die bombastische repeterende accoorden is wel een beetje kenmerkend voor het recentere werk van Maiden, dat hoorde je ook al in de betere nummers van Dance of Death, maar het maakt dit nummer wel heel bijzonder.

Verder is de tekst wel interessant. Bruce zingt met nogal wat scepcis over een apocalyptische boodschap. De ‘wild wind’ zal vast een metafoor ergens voor zijn. Welke laat hij in het midden. Hij doet daarmee geen politieke uitspraak. Handig van hem want dat is commerciëel gezien het beste. Iedereen kan er in horen wat hij of zij wil.

Ik ben er getuige van geweest dat vorig jaar op 8 juni in het Gelredome de Iron Maiden zanger Bruce Dickinson nog steeds zo kan zingen als 30 jaar geleden. Ondanks zijn 58 jaar en al zijn vlieguren. Wel is hij wat minder atletisch inmiddels, maar dat hoor je in zijn muziek niet terug. We kijken uit naar het volgende album van deze ouwe rockers.