living in another world

In de jaren tachtig had je doordeweeks tussen 6 en 7  ‘s avonds altijd de avondspits met Frits Spits op, toen nog, Hilversum 3. Soms kon hij niet en dan was er zijn vervanger Tom Blomberg. Ook wel ‘de dikke’ genoemd, door Frits Spits. Niet vanwege zijn postuur maar verwijzend naar waarschijnlijk een woordenboek of een encyclopedie. Omdat ‘de dikke Blomberg’ een nogal encyclopedische kennis scheen te hebben over popmuziek. Zulk soort figuren waren er toen ook al.

Nu herinner ik mij een avond in april 1986 toen Tom Blomberg de avondspits presenteerde. In dat uur bracht hij slechts 2 nummers ten gehore. Hij begon met de vaste rubriek, waarschijnlijk die met de 5 platen waarbij luisteraars er steeds eentje moesten verwijderen en vervangen door hun favoriete nieuwe liedje van dat moment. En die werd dan gedraaid. En dan is het 8 minuten over zes en daarna draaide Tom de nieuwe hit van Talk Talk zeker driekwartier non-stop, aan stuk aan elkaar gemixt. Hij moest er toen vanwege de reclame uit, en natuurlijk omdat de zendtijd afgelopen was, anders had het nog langer geduurd. Nou, van mij had het gemogen. Ik vond hem al schitterend, maar toen helemaal. Ik heb toen de 12″ gekocht, die duurde ook lang maar niet zo lang als toen op de radio.

Duidelijk is in ieder geval dat Tom Blomberg het ook een mooi nummer vond. In tegenstelling tot Adam Curry, hij draaide deze plaat ook ooit, hij kondigde de plaat af met de mededeling dat de saxofoon uit was en de mondharmonica in, en dat vond hij ‘bah’. Nu vind ik de saxofoon ook een prettiger instrument om naar te luisteren, maar de mondharmonica hoort gewoon bij dit nummer en het blijft gewoon een nummer om lekker vaak en lang naar te luisteren.