Still On My Mind
Het Album van de Week van week 32-2019 is:
Still On My Mind – Dido
| #2.3 | #1.2 | Album – Artiest | aantal tracks | tijd | Land | Jaar | Genre | Producer |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| – | – | Still On My Mind – Dido | 12 | 45.27 | GB | 2019 | Electro Folk | D. Armstrong, R. Armstrong, D. Adam, S. Hulbert, R. Laubscher |
Het nieuwe album van Dido is uit en het is een prettig album om naar te luisteren. Wat we gewend waren van haar eerdere werk. Rustig, ingetogen muziek. Heerlijk voor in de auto, op de achtergrond thuis of op het werk, ‘s avonds op bed of ‘s morgens voor bij het wakker worden. Op allerlei momenten op de dag is het prima muziek.
Maar ben je in een uitbundige stemming of heb je een feestje dan is dit nogal saai. Dan zou ik wat anders op zetten. Want je kunt je afvragen of het wel echt zingen is wat ze doet. Het is meer een soort murmelen. Net als die andere zangeressen aan heet begin van het vorige decennium. Hoe heten ze ook alweer, Norah Jones, Katie Meluha. eerstgenoemde was wel zwoel maar laatstgenoemde was wel erg. Ze hebben allemaal wel prettige stemmen om naar te luisteren maar daar ben je soms ook wel even klaar mee.
Bij Dido uiteindelijk ook maar veel momenten van de dag is het wel fijn om wat rustigs op te zetten, of voor op de achtergrond. Als genre wordt opgegeven Electro Folk. Dat Electro dat klopt wel, veel synthesizer, ook vaak mystieke geluiden, klinkt best prettig. Maar Folk had ik er nog niet in gehoord. Onder Folk versta ik wat anders. Ik zou het eerder Pop of Easy Listening noemen. Maar ja, Folk is wel weer een beetje in, Pop is zo algemeen en Easy Listening klinkt wel zo oubollig, en dat is Dido beslist niet, ook al klinkt het intens easy.