Amy Wadge

Het Album van de Week van week 37-2019:

Amy Wadge – Amy Wadge

YOUR TEXT

Net als 3 weken hiervoor, een voor mij totaal onbekende zangeres. Net na de zomervakantie hoorde ik deze Amy voorbij komen en ik hoorde meteen dat het goed was. Ik ben er door gegrepen, het is zo puur, geen theatrale fratsen, gewoon muziek met gewone instrumenten, en recht uit het hart. Het heeft me niet meer los gelaten. De rest van het jaar 2019 heeft Amy Wadge de Jaderlandse Top 40 gedomineerd en is ze met dit album ook niet meer van de 1e plaats af te krijgen in de Jaderlandse Album Top 20. Ze heeft heel wat keren met 5 nummers tegelijkertijd in de Jaderlandse Top 40 gestaan, zelfs een keer met 6 nummers, en ook een keer met 3 nummers gelijktijdig in de Top 10. In de Jaderlandse Top 40 was ‘Amy Wadge’ zelfs het succesvolste album in 2019. Succesvoller nog dan die andere Amy, Amy MacDonald, die met het Album ‘Under Stars’ het hele jaar in de Jaderlandse Album Top 20 heeft gestaan.

Dan moet het album ‘Amy Wadge’ wel bijzonder zijn, en dat is het dus ook. Het heeft ook vast te maken met de omstandigheden waaronder je de betreffende muziek leert kennen. En dat heeft in dit geval ook zeker meegespeeld. Wat is namelijk het geval, nou dat komt dadelijk. Vindt u het eigenlijk niet vreemd dat ik in een recensie in week 37 het heb over het hele najaar dat daar dus na komt?

Dat zit zo. Vroeger ging ik ieder jaar naar Zwitserland. Maar de laatste jaren kwam het er om diverse redenen niet van. Vier jaar geleden zouden we gaan, 1 week voor de tijd gebeurde er iets waardoor het niet door kon gaan. Een jaar geleden, ook een week voor de tijd, ging het niet door. Nu dit jaar, zou bijna niet doorgaan, vriend van mij kon uiteindelijk toch niet. Maar intussen had ik al besloten gewoon lekker alleen te gaan dus dat heb ik ook gewoon gedaan. En dat is me uit-ste-kend bevallen. Het weer was in september ook bijzonder goed, beetje mazzel natuurlijk.

Ik was namelijk al een tijdje daarvoor bezig met een project, komt er op neer ik was bezig met het schrijven van een boek. Juist als je alleen bent heb je de beste gelegenheid om aan een boek te werken. Zowel qua tijd dat je er aan kunt besteden, als wel het feit dat je cognitief onbelast bent dat leidt tot nog meer inspiratie, en die had ik al zo veel.

Het was een geweldige week. Iedere ochtend voor dat ik ging wandelen vermaakte ik me tijdens het ontbijt met Tori Kelly en met vooral Amy Wadge. Dan een paar uur wandelen, dan weer even Amy Wadge, en dan verder met schrijven. ‘s Avonds voor het slapen ook weer even Amy Wadge en de volgende dag weer min of meer hetzelfde.

Veel artiesten kiezen als openingstrack een up tempo nummer, Amy kiest een heel rustig liedje om mee te beginnen, al zou de titel dat niet doen vermoeden: ‘Scream’. Het tweede nummer is verreweg het mooiste: ‘Here In My Hands’, ook een dikke vette hit in de Jaderlandse Top 40. Dan ‘Always’, niks mis mee. Vervolgens ‘USA, We’ll Wait And See’, mooi nummer, stond al op eerdere albums van Amy. Het nummer stamt eigenlijk ook al 2005. ‘Amy Wadge’ is eigenlijk meer een compilatie-album heb ik de indruk, maar niet echt een Best of. ‘Free Fall’ en ‘Mockingbird’ zijn sterke composities, waarbij eerstgenoemde qua tekst voor mij nog niet te doorgronden is. Dan ‘These Are The Songs’, briljant, dit is Amy ten voeten uit, een eerbetoon aan haar persoonlijke muzikale helden. ‘Older’ ook een mooi persoonlijk nummer, gaat over haarzelf in relatie tot haar moeder. En dan ‘Thinking Out Loud’. Die kennen we, maar dan van Ed Sheeran. Het blijkt dat de 2 al vaker hebben samengewerkt. Ze hebben dit nummer samen geschreven, zoals wel meer nummers. Edje is natuurlijk veel bekender maar doe mij maar Amy. Ze woont trouwens in Wales, maar ze is van origine Engels.

Ik vind haar ook wel een beetje de moderne Carole King. Die was namelijk ook in de eerste plaats songwriter voor anderen en pas later aan een solocarrière begonnen. Muziekstijl ligt ook een beetje in elkaars verlengde. Allebei folk-achtig. Carole King wat meer georiënteerd op de piano, Amy Wadge meer akoestisch gitaar. Maar allebei uitstekende muziek voor in de zonnige Zwitserse bergen. Want daar waren we.

Nu heb ik nog steeds niet verteld hoe dat nou zit met deze ogenschijnlijk profetische recensie. Welnu, deze recensie is helemaal niet geschreven in week 37, zoals u al vermoedde. Maar begin januari 2020. Als u de Jaderland site een beetje heeft gevolgd dan heeft u gezien dat er vanaf september bijna geen recensies meer zijn geplaatst. Nog wel zijn er Albums van de Week verschenen, maar steeds zonder recensie.

En waarom zou dat dan zijn? Omdat ik met mijn boek bezig ben, want dat had ik in die ene week natuurlijk nog lang niet. Dat ging die weken daarna ‘s avonds thuis nog vaak wel even door. Dus is er voor de recensies helaas geen tijd meer.

Als u zich kunt inleven hoe zeer ik me daar in Zwitserland heb kunnen vermaken, met het wandelen in de mooie omgeving met mooi weer, lekker aan mijn boek werken, en genieten van prachtige bijpassende muziek, ja dan kunt u zich voorstellen dat ik nog maanden vooruit heb gekunt met de muziek die ik juist die week vaak draaide. Daarmee is een groot deel van het Jaderlandse succes van Amy Wadge verklaard. Maar ook gewoon omdat het heerlijke muziek is.

Het is in ieder geval muziek die ook mijn vrouw mooi vindt. Vaak is het met haar zo dat ze mijn muziek te veel herrie vindt, of juist gezwijmel. Maar deze Amy kan ze gelukkig ook zeer waarderen.

Jammer voor haar maar binnenkort ga ik weer een week alleen op vakantie. Niet naar Zwitserland dit keer want ik houd niet van sneeuw. Dus dat wordt ergens anders, want ik moet nog wel mijn boek afmaken natuurlijk. Een week voor de tijd ga ik een ander album van Amy ontdekken. Kan ik me al helemaal op verheugen.