Your Little Secret

Het Album van de Week van week 49-2019:

Your Little Secret – Melissa Etheridge

YOUR TEXT

Normaal gesproken is het titelnummer het beste of meest aansprekende nummer van het album. Op ‘Your Little Secret’ is dat geenszins het geval. Het is echt wel een goed nummer, stel ik vast als ik zo nog eens na luister. Maar dat valt eigenlijk niet zo op omdat er zo veel echt goede nummers op dit album staan. Track 2, ‘I Really Like You’, ook een prima nummer, maar verbleekt bij wat daarna komt. ‘Nowhere To Go’ is verreweg het beste dat ik van Melissa Etheridge ooit heb gehoord. Dat was toen in ’95, en dat is nog steeds zo. Beter nog dan ‘Like The Way I Do’, waar zie in ons land mee doorbrak, en waarbij ik ook meteen besefte hoe goed zij is.

Er staat geen enkel slecht nummer op, allemaal steengoed. 2e en 3e beste vind ik ‘Change’ en ‘Shriners Park’, mooi ook hoe dit een beetje in elkaar overloopt. Het zijn een soort van melancholische Rock Ballads, alsof je in een soort prettig roesje zit. En dat geldt helemaal voor ‘All Way To Heaven’, en daar helpt de titel natuurlijk ook aan mee.

Het heerlijke recht toe recht aan ‘I Want To Come Over’ doet me op een of andere manier aan Feyenoord denken. Ik weet niet waarom, misschien omdat het lekker ongecompliceerd, recht op je doel af, overkomt. Terwijl voor mij dit hele album zoveel met Ajax te maken heeft. Huh, hoe zo dat dan vraagt u zich wellicht af.

Het was midden november 1995. Het album was net uit. Ik zat in mijn laatste studiejaar. En toevallig had ik de dag vrij (of spijbelde ik? ik weet het niet meer) dat Ajax in Tokio de wereldbeker speelde en won tegen het Braziliaanse Grêmio. Ajax mocht zich voor een jaar de beste club van de wereld noemen. Ja in de jaren 90 interesseerde ik me nog voor voetbal en in dat jaar werden we op onze wenken bediend. Tenminste wie Ajax een warm hart toe droeg. Het is mijn halve leven geleden maar bepaalde details weet je nog gewoon, bijvoorbeeld dat Blind man of the match was. Het was ook een unicum voor Nederland en daarom alleen al onvergetelijk.

De wedstrijd heb ik lekker thuis gevolgd. Juist op die dag ontdekte ik hoe goed dit album was. Het album heb ik die tijd zo vaak gedraaid. Ik vraag me wel af, zou ik het album ook zo goed hebben gevonden wanneer ik die link met die wereldbekerwinst van Ajax niet had? Ik ben zelf geneigd te zeggen van wel. Voor voetbal interesseer ik me al heel lang nauwelijks meer. Zo’n wedstrijd kijk je ook nooit meer terug. Maar die muziek kun je je hele leven lang blijven luisteren wanneer je daar zin in hebt. Dit album of nummers er van luister ik nog regelmatig, maar dan denk ik bijna nooit terug aan die strafschoppen of aan die rode kaart tegen Kluivert. Ik luister en geniet gewoon van de heerlijke, melodieuze Rock Ballads van dit meesterwerk van Melissa Etheridge.