Blood Red Roses

Het Album van de Week is deze week (3-2019):

Blood Red Roses – Rod Stewart

Beluister via Spotify

Het is een typisch Rod Stewart album. Altijd de vraag is dit nou goed of niet. En als voor vele eerdere albums geldt ook voor dit 30e studio album van Rod dat we niet kunnen zeggen dat het nou echt helemaal geweldig is.

Nummers als “Maggie Mae”, “You Wear It Well”, “The Killing Of Georgie”, dat verwachten we al helemaal niet meer. En dat klopt, zo mooi staan ze zeker niet op “Blood Red Roses”.

Waarom is het dan toch Album van de Week geworden. Omdat het Rod Stewart is. Een van mijn oude helden. De man heeft zonder meer een leuke, stoere aanstekelijke manier van zingen en alleen dat is al leuk om aan te horen, ook al zijn de liedjes niet geweldig, op enkele uitzonderingen na.

Het hele album is eigenlijk een allegaartje. Van allerlei muziekstijlen door elkaar: disco, rock, soul, gospel. Violen op de achtergrond, jaren 60 sfeertje, jaren 70 sfeertje. Nu hoeft dat op zich geen probleem te zijn. Het laatste album van Mark Knopfler, ook iemand met Schots bloed trouwens, kan er ook wat van. Daar komen ook allerlei muziekstromingen samen. Alleen bij Mark Knopfler komt het heel natuurlijk en authentiek over. Bij Rod Stewart is het meer gekunsteld zo lijkt het.

Het is wel een vakman die Rod. Het is knap samengesteld dit album, zeker ook in commercieel opzicht. De man staat niet voor niks in de top van beste verkopende artiesten aller tijden. Maar dat wil nog niet zeggen dat we het een goed album vinden.

Nummers die we wel enigszins goed vinden zijn “Didn’t I” (duet met Bridget Cady), “Julia”, en natuurlijk “Honey Gold”. En zelfs die laatste die nota bene in onze Top 40 terecht is gekomen, is twijfelachtig goed. Het is namelijk allemaal zo overdreven. En het gekke is, als het nummer voorbij komt, sla ik hem nooit over, nee ik zing zelfs liever nog mee (maar alleen als niemand het hoort). Want Rod verdient respect.