Blue With Lou

Het Album van de Week van week 24-2019 is:

Blue With Lou – Nils Lofgren

Beluister via Spotify

Een eerbetoon aan zijn oude vriend Lou Reed, waarmee Nils Lofgren 5 nummers op dit album samen schreef. Een van die nummers is ‘Attitude City’, dat gaat over de heersers van deze wereld die zo gefocust zijn op macht en geld, dat het een mentale ziekte is geworden waaraan ze lijden. De politiek is er mee besmet, daar gaat dit nummer over. Een bijzonder intrigerend onderwerp, alleen haal ik er niet concreet wat hij nu precies bedoeld. Het is geschreven eind jaren zeventig maar nog zo actueel als wat, al is er natuurlijk in de tussentijd heel veel gebeurd.

De andere 4 nummer die de heren samen schreven zijn ‘Give’, ‘Talk Thru The Tears’ (dat momenteel in de Jaderlandse Top 40 staat), ‘Don’t Let Your Guard Down’ en ‘Cut Him Up’. Grappig vind ik het achtergrond koortje wat je heel nadrukkelijk hoort op ‘Talk Thru The Tears’ en zeker op laatst. Ook op andere nummers op het album komt het voor. Het doet me denken aan het oudere werk van Elvis Presley, die had dat ook vaak. Inmiddels is het allemaal oud werk van hem, maar ik bedoel ‘Crying In  The Chapel’ en dergelijke. Bijzonder is het ook omdat het koortje redelijk laag zingt en Nils Lofgren zingt wat hoger. Klinkt een beetje onnatuurlijk maar op zich niks mis mee. Sowieso heeft Nils Lofgren een wat apart, herkenbaar stemgeluid. Hij klinkt als een oud mannetje en dat is hij inmiddels ook. Maar zou klonk hij 40 jaar geleden ook, op onder andere ‘Shine Silently’. De man heeft geen bijzondere vocale kwaliteiten, en dan bedoel ik technisch, geen hoog stembereik, maar zoals wel meer van die types, ze kunnen wel heel erg goed hun gevoel ermee uitdrukken en dat is ook een kwaliteit. Daarnaast is de man natuurlijk vooral een uitstekend gitarist.

Dat hoorden we vroeger al op het zojuist genoemde ‘Shine Silently’, waar de meeste mensen hem van zullen kennen, als ze hem kennen, of van de E Street Band, dat kan natuurlijk ook. Dat nummer uit 1979 is best een aardig nummer, maar laten we eerlijk zijn ook niet heel bijzonder, ik bedoel de single versie. Het wordt pas bijzonder als je de lange versie hoort. Live duurt het vaak een minuut of acht, langer kan ook. Maar de meest bijzondere versie vind ik die van de ‘2 Meter Sessies’ van Jan Douwe Kroeske. Die versie vond ik een keer op een CD uit de collectie van mijn vrouw, blijkt ze er toch verstand van te hebben. Op die lange versie namelijk komt zijn gitaar pas echt tot leven, en dan is die 8 minuten ook te kort.

Zo’n gevoel krijg je helaas nergens bij het beluisteren van het album ‘Blue With Lou’. Alleen met het titelnummer ‘Blue With Lou’ dus, komt met een beetje goede wil ietwat in de buurt.

Blues Rock domineert het album. Wat mij betreft springen ‘Attitude City’ en ‘Pretty Soon’ er uit. Ook een opvallend nummer is ‘City Lights’ dat een soort reggae nummer is met continu een saxofoon nogal nadrukkelijk aanwezig. Niet persé een mooi nummer maar wel best aardig.

Maar verreweg het leukste nummer blijf ik toch ‘Talk Thru The Tears’ vinden, en niet alleen vanwege dat geinige achtergrond koortje.