Double Crossed
Het Album van de Week van week 50-2018:
Double Crossed – Jim Diamond
| #2.3 | #1.2 | Album – Artiest | aantal tracks | tijd | Land | Jaar | Genre | Producer |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 69 | 53 | Double Crossed | 10 | 45.59 | GBS | 1985 | Synth Pop Rock | Pip Williams, Jim Diamond |
Van dit album staat momenteel niets in de Jaderlandse Top 40 en het ziet er ook niet naar uit dat dat gaat gebeuren. Meestal is dat wel het geval met een album van de week. Nee de aanleiding om dit album als album van de week te bombarderen is omdat ik dit abum al jaren draai in deze periode van het jaar. Zo nu ook weer. Dat heb ik met meerdere albums, dat ik die ieder jaar weer rond dezelfde periode draai. En dat zult u straks in het voorjaar wel gaan merken, als u deze rubriek blijft volgen.
Wat is er bijzonder aan dit album. ‘I Should Have Known Better’ ken ik natuurlijk al vanaf dat heteen hit was in 1984. Onze lerares engels had de songtekst met ons doorgenomen, zoals ze dat ook deed met ‘Careless Whisper’, was in dezelfde tijd een hit. Was wel een goed idee als je als onderwijzer aansluiting zoekt met de belevingswereld van je leerlingen. De overige nummers ken ik pas van veel later toen het album in mijn bezit kwam.
Jim Diamond kenden we natuurlijk al van zijn tijd met Ph.D. met die geinige clip van ‘I Won’t Let You Down’, een nummer 1 hit uit 1981. Van het alleraardigste album Ph.D. ook uit 1981. Een van de weinige albums die ik alleen op cassettebandje heb, en daar ben ik heel zuinig op. Ik heb de CD nooit kunnen vinden. En ook op Spotify is het album niet te vinden en dat is jammer.
Ik dacht dat het komt omdat Jim Diamond misschien meester in de rechten was, vanwege de titel Ph.D. en dat hij dacht bekijk het maar met de rechten. Maar dat blijkt vooralsnog nergens uit. De naam van de band is trouwens afgeleid van de eerste letters van de achternamen van de bandleden: Phillips, Hymas en Diamond.
Ook het album ‘Double Crossed’ is niet te vinden op Spotify en dat is ook best jammer. Wel zijn enkele nummers van Jim Diamond te vinden maar dat re-recordings ‘in the style of’ zeg maar dus daar heb je niet veel aan.
Gelukkig heb ik het album nog, maar helaas is die zelfs op de CD niet van al te beste geluidskwaliteit. Ondanks dat is het een prettig album om naar te luisteren. Je moet wel van de jaren 80 stijl houden. Veel synthesizer, af en toe een saxofoon. Het is feitelijk gewoon popmuziek, maar wel gepassioneerd gezongen, op een haast rock-achtige manier. En dat af en toe duidelijk met zo’n heerlijke Schotse tongval.
De man heeft iets sneu’s. Praktisch al zijn teksten gaan over de liefde, maar wel over mislukkingen en gemis aan liefde. Dat maakt de plaat natuurlijk ook emotioneler. En zo bijzonder is het natuurlijk niet, 90% van de liedjes gaat daarover, maar bij hem ligt het er wel heel dik bovenop.
Maar het meest sneue is dat hij er niet meer. Hij is in 2015 in zijn slaap overleden. Wel een mooie dood voor zover dat kan, maar wat koop je er voor. Hij lied een vrouw en 2 kinderen na. Dit wetende, luister naar track 2, ‘I Sleep Alone At Night’ en hou je  zakdoek bij de hand. Maar normaal gesproken heb je die niet nodig bij dit album.