How Dare You!

Het Album van de Week van week 36-2019:

HOW DARE YOU! – 10CC

Beluister via Spotify

Waarom weet ik niet maar ik vind dit album ‘How Dare You!’ veel beter dan alle andere 10cc albums. 10cc is een stel goede muzikanten, heel creatief, hele slimme muzikale vondsten, Sophisticated pop, Art Rock, geef het een naam. Maar heel veel stukken zijn ook best suf of infantiel. Ook op dit album. Maar dat heeft me er nooit van weerhouden het album vaak te draaien.

Een aantal jaren geleden ben ik voor mijn doen bovengemiddeld fanatiek gaan fietsen. Maar omdat ik dat best saai vind, maakt een stukje muzikale begeleiding het wat aangenamer. Met name dit album heeft bijgedragen aan het volhouden van al die kilometers. Ook het album ‘A Matter Of Life And Death’ van Iron Maiden heeft me de nodige energie gegeven. Gek eigenlijk, dat 2 zulke verschillende albums min of meer hetzelfde effect kunnen hebben.

Het typische is, het vaakst draaide ik dit album in het najaar, het hoort voor mij een beetje bij september, oktober. Soort jaarritme of zo. Ooit ben ik er mee begonnen in een september, en een jaar later denk ik er aan terug en dan is er gewoon weer de behoefte om diezelfde muziek op te zetten. Zo heeft iedere tijd in het jaar zijn eigen muziek in mijn beleving. Heb ik vaker over verteld in deze rubriek.

Ik moet ‘How Dare You!’ ook niet op zetten in april of zo, want dan klopt er gewoon iets niet. Geen idee of er meer mensen zijn die dit ook zo hebben of dat dit een of andere psychische afwijking is. Voer voor psychologen. ‘Food For Thought’, maar dat was van een ander 10cc album. Van UB40 ook trouwens, maar daar doe ik niet aan.

Verreweg het mooiste liedje van het album is ‘I’m Mandy Fly Me’. Is ook een tijdje het favoriete liedje geweest van mijn oudste zoon in die tijd, zoals nog steeds te zien is bij onze gastenlijsten. Stond er nog 1 in van 10cc, ook van dit album, namelijk ‘Iceberg’. Met die ijsbeer op laatst, geinig, valt bijna niet op.

Wat ook geinig is, is dat hoge stemmetje middenin het nummer ‘I Wanna Rule The World’. Dat vond mijn jongste zoon zo leuk destijds. We zaten in de auto, en hij wilde het steeds opnieuw horen. Ja dat vergeet je niet meer.

Behalve dat ‘I Wanna Rule The World’ zijn ‘Art For Art’s Sake’ en ‘Rock’n’Roll Lullaby’ van die nummers waarbij ik mezelf afvraag waarom ik het album toch zo mooi vindt. Het is nou niet direct mijn genre. Misschien toch omdat het prettige klanken zijn om naar te luisteren. Of omdat het muzikaal toch zo vernuftig in elkaar zit, of omdat er leuke grappige teksten in zitten, of gewoon omdat ik de eerste keer toen ik het album luisterde verkeerde in een prettige gemoedstoestand waardoor je alle volgende keren bij het beluisteren daarin terugkomt? Waarschijnlijk van alles wat, vermoed ik.

Het album is zowel muzikaal als tekstueel een allegaartje. Frappant is ook de titel. Genoemd naar de openingstrack, maar dan met een uitroepteken erachter. Maar ‘How Dare You’ is instrumentaal. Niks voor 10cc. Het enige album dat ik verder kan bedenken waarbij het album is vernoemd naar het enige instrumentale nummer is het solodebuut van Sting: ‘Dream Of The Blue Turtle’.

Omdat ik ‘How Dare You’ alleen als CD ken is voor mij ‘Get It While You Can’ het laatste nummer. Die hoort er voor mij echt bij, maar wie vroeger de elpee kocht kwam niet verder dan track 9: ‘Don’t Hang Up’, waarbij de heren op laatst een auditief geintje uithaalden en de luisteraar aan het schrikken wilden maken, alsof de naald doorschiet naar het midden en zo’n vervaarlijk hard schurend geluid doorgeeft. Hoe durven ze! Gelukkig trappen we daar 40 jaar na dato met onze moderne geluidsdragers helemaal niet meer en zal menig een niet eens doorhebben wat de bedoeling er van moest zijn. Helemaal als er nog een liedje achteraan komt. Maar altijd leuker dan die hidden tracks in de jaren 90.