Preludes
Het Album van de Week van week 13-2019 is:
Preludes: Rare And Unreleased Recordings – Warren Zevon
#2.3 | #1.2 | Album – Artiest | aantal tracks | tijd | Land | Jaar | Genre | Producer |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|
– | – | Preludes: Rare And Unreleased Recordings – Warren Zevon | 19 | 86.34 | USA | 1971 | Rock, Folk, Blues Rock | Peter Jesperson, Jordan Zevon, Cameron Strang, Danny Goldberg |
Het was zomer 2008 toen ik weer eens een CD-tje compileerde, voor mezelf en voor een andere muziekliefhebster. Een dubbelaar dit keer want ik had zoveel inspiratie en goede nieuwe muziek gevonden. 1 van die goeie nieuwe liedjes was ‘The Rosarita Beach Café’ van Warren Zevon. Die stond op een trailer CD van Muziek Express of de Rolling Stone, dat weet ik niet meer, maar het nummer sprak me zeer aan. Bijzonder dat ze nog steeds zulke muziek maken dacht ik, want van 2007 zo had ik gelezen. Dat klopt ook wel, de CD waarop het betreffende nummer staat, het album van deze week dus, is inderdaad van 2007.
Echter, zo leerde enig speurwerk, is deze artiest, Warren Zevon al sinds 2003 overleden. Wat wil het geval? Dit album, ‘Preludes’, staat vol met liedjes uit de oude doos. Letterlijk. Al deze liedjes zijn opgenomen vóór 1976 en nooit eerder uitgebracht. De zoon van Warren ontdekte op de zolder van zijn overleden vader een grote kist met allemaal banden met daarop meer dan 100 liedjes, waarvan de meeste nooit waren uitgebracht. En er zitten pareltjes tussen hoor. De mooiste zijn samengebracht op dit album, dat daarom alleen al zeer bijzonder is: paradoxaal genoeg, zou je kunnen zeggen, het album met de meeste outtakes. 19 nummers, dat is er 1 meer dan ’18 Tracks’ van Bruce Springsteen, en dat waren niet eens allemaal outtakes.
Gelukkig heeft hij deze nummers niet in zijn graf meegenomen. Maar bijzonder is het wel dat hij ze bij leven nooit heeft willen uitbrengen. Vreemd want er staan veel nummers op dit album die beter zijn dan veel werk dat hij wel heeft uitgebracht.
Het blijft een vreemde gast die Warren Zevon. Veel van zijn teksten lijken grappig bedoeld. ‘Werewolves In London’, ‘Mohammed’s Radio’, ik noem er zomaar even 2 maar er zijn er veel meer. Het klinkt grappig, misschien satirisch, geen idee, ook ‘Rosarita’s Beach Café’ klinkt grappig maar de humor ontgaat me volledig. Het zal aan mezelf liggen, dat ik de context mis bijvoorbeeld, of niet goed genoeg luister, of gewoon niet intelligent genoeg ben. Het kan maar zo want volgens kenners was Warren Zevon een genie. Vraag het zijn vrienden Jackson Browne en David Letterman. Alleen, ik begrijp hem niet maar zijn muziek vind ik uitstekend. Niet alles maar wel veel.
Hij is wel enigszins te vergelijken met Frank Zappa. Ook zo’n excentriekeling, ook een achternaam die begint met een Z, en ook dood. Zappa was niet alleen met zijn teksten buitenzinnig, juist ook zijn muziekstijl was onorthodox, excentriek, experimenteel. Veel meer dan dat van Warren Zevon, die daarmee vergeleken nog redelijk normaal klinkende muziek maakte. Maar toch zeker niet mainstream. Hoe dan ook, het grote succes is altijd uitgebleven. Daar hadden deze outtakes trouwens niks aan kunnen veranderen. Bij Bureau Jaderland zijn we gek op dit soort artiesten. Vandaar de benoeming tot Album van de Week.
‘Steady Rain’, ook van dit album, staat momenteel in de Jaderlandse Tipparade en komt binnenkort waarschijnlijk de Jaderlandse Top 40 binnen. Dood of niet, Warren Zevon zal nog wel vaker in de Jaderlandse Top 40 binnenkomen. Zal die fijn vinden. De man heeft tijdens zijn leven 14 albums uitgebracht, waarvan ik de meeste niet ken.