We Just

Van sommige nummers bestaan ook instrumentale versie. Maar er zijn ook instrumentale liedjes waar ook een vocale versie van bestaat. Dat realiseerde ik me met ‘Man Of The World’ van Peter Green. Bleek dat Fleetwood Mac een gezongen versie er van had. En de jingle die Tom Blomberg veel gebruikte, ‘Dishwasher’ van General Public blijkt op in Engeland op single uitgebracht te zijn. Maar daar werd dan wel op gezongen, ‘Burning Bright’ heet de A-kant.

En het min of meer instrumentale liedje ‘We Just’ blijkt ook een gezongen versie te zijn. ‘Our Revolution’ heet het dan. Maar die vind ik eigenlijk een stuk minder leuk.

Het was begin 1986 toen ik het nummer leerde kennen. Het stond nog in de Tipparade toen ik er al lyrisch over was. Ik kocht zowel de 7″ als de 12″. En ik was helemaal geen disco liefhebber. Ik was toen nog geen 15 en had nog nooit een discotheek van binnen gezien. Niet veel trouwens wel.

Italodisco had ik helemaal niks mee. Het enige dat ik er van kende was ‘Dolce Vita’, daar had ik ook de 12″ van en dat middenste gedeelte van die versie is wel leuk. Hoor je niet op de radio. Was ook zo’n one hit wonder die Ryan Paris. Geen Italiaanse naam maar in het echt heet hij anders (Fabio Roscioli). Silver Pozzoli kende ik ook, ‘Step By Step’ heb ik op 7″ maar heb ik al meer dan 30 jaar niet meer gedraaid. Zegt genoeg.

Maar ‘We Just’ horen we gelukkig nog regelmatig. En het blijft een fenomenaal nummer. Dat geldt zowel voor het nummer zelf als voor het feit dat ik dat vind terwijl het mijn genre niet eens is. Ik heb niks met synthesizers, niks met samplers, niks met dansmuziek, ik mis een mooie zangstem en wat moet ik als rocker nu met disco. Eigenlijk helemaal fout zou je zeggen, maar het is juist he-le-maal geweldig.

En dat vind ik zo verbazingwekkend. Heb ik dat met meer nummers. Jazeker. Kijk in mijn Top 5000, je komt bijna alle genres tegen. Om het bij disco te houden: ‘Sexcrime’ ook zo’n nummer, van de Eurythmics. De eerst keer vond ik het een verschrikkelijk nummer, maar daarna ook geweldig.

Er wordt wel eens getwijfeld of dit ‘We Just’ nu wel of niet een instrumentaal nummer is. Dat is een kwestie van definitie. Ik vind van wel. Er wordt niet echt in gezongen. Het is een gesproken tekst die eindeloos gesampeld wordt. Een apparaat bediend door een mens is een instrument. Maar wat maakt het uit.

Naar het schijnt is ‘We Just’ alleen een hit in Nederland geweest. Ferry Maat is de initiator geweest in zijn Soul Show. In mijn herinnering was het juist Jeroen van Inkel die het nogal promootte. Hoe het ook zij, het is natuurlijk ook een stukje jeugdsentiment, en is best aardig om dat zo nu en dan weer even te beleven. Maar niet te vaak natuurlijk. We Just.

We Just Our Revolution