wish you were here
Voor het eerst gehoord in 1987, op het album a collection of great dance songs waarop weinig valt te dansen. Gelukkig maar. Op another brick in the wall na was pink floyd voor mij toen vrij onbekend. Wish you were here kende ik al helemaal niet. Ik vond het meteen een bijzonder nummer, bijzonder mooi ook.
Het klinkt zo country en is toch brits. Het eerste gitaaraccoord klinkt plezierig,en dan begint er een tweede iets luidere akoestische gitaar doorheen. Het lijkt van een ander liedje maar dan klinkt het toch best goed samen. Eigenlijk gewoon geniaal. Langzaam wordt het nummer opgebouwd. De akoestische gitaren domineren continu, en natuurlijk de rauwe stem van David Gilmour. Het liedje wordt net zo langzaam afgebouwd als het werd opgebouwd. Wie goed oplet, valt het op dat het refrein maar 1 keer gezongen wordt. Is het dan nog wel een refrein. In ieder geval komt de titel er in voor en komt het na een couplet. Er zullen niet veel liedjes zijn waar het refrein maar 1 keer gezongen wordt. Â Zou niet goed zijn voor de herkenbaarheid op de radio. Heeft dit nummer kennelijk geen last van.
Toch duurt het nummer bijna vijf en halve minuut. Het doet denken aan zo’n oude amerikaanse slee, ook uit ’75 zeg maar. Die hebben soms maar 2 deuren en zijn dan toch ruim 5 meter lang.
Later werd het nummer voor mij nog specialer. In 2001 speelde op een vrijdagavond in onze stamkroeg Himalatte in Kathmandu een lokale coverband dit nummer 3 keer die avond. De sfeer zat er goed in, niemand vond het erg. Iedere keer brengt wish you were here me weer even in Nepal, als of ik er heen geroepen wordt…ja, wish I was there.
Nu wil het toeval dat ik ook in dat Himalatte cafe was en wel op hetzelfde moment als de auteur. De reden dat we (ik in ieder geval) daar zo nu en dan heen gingen was niet de muziek maar de koffie! Dus toen wij hier weer heen gingen voor een shot, was de verassing groot toen daar een band dit nummer speelde. De tekst lijkt op een plaatst (here) te duiden maar het gaat volgens mij niet over de plaats maar over het samen zijn (wish you were here with me) en het gevoel dat daarbij hoort en de ervaring die je niet lang daarvoor daar hoog in die majestueuze bergen en ook in die verre vreemde stad hebt gedeeld. Dus wanneer ik dit nummer hoor denk ik weer even terug aan dat moment met mijn vrienden, de dampende koffie en het gezellige sfeertje.