Iron Maiden Albumnotities

Albumnotities

 Over een aantal albums volgt hieronder een toelichting.

 Number Of The Beast (1982)

Het eerste grote succes album van Iron Maiden, ook het eerste met zanger Bruce Dickinson. Prima album maar toch een stuk minder dan het vervolg. Het leukste aan het album is een intro met de volgende dialoog:

We want information … information … information ; who are you? ; the new number two ; who is number one? ; you are number six ; I am not a number, I am a free man ; ha ha ha ha.

 

Piece Of Mind (1983)

Eigenlijk is dit pas het eerste volwassen album van de band. Jammer genoeg heb ik dit album pas laat ontdekt. Het is een heerlijk album voor in de auto maar vooral op de fiets met de oordoppen in, je gaat er van zelf harder door.

 

Powerslave (1984)

Dit was dus het album dat ik in die tijd, zo’n 30 jaar geleden in de platenwinkel zag liggen. Toen nooit gedacht dat het onderdeel uit zou maken van mijn collectie en dat ik het ook echt mooi zou vinden. Ook noemenswaardig is het feit dat voor mijn zoons, en dan vooral voor mijn oudste, het slotnummer heel speciaal is: de krakende deur. Zie de notities aldaar.

 

Somewhere In Time (1986)

Hun eerste album dat ik van de band leerde kennen en de reden dat ik meer en meer van hard rock en metal ben gaan houden. Er staan alleen maar hele goede nummers op. Het minst goede nummer staat net niet bij de bovenste 1000 van laatste Jaderlandse Top 5000. Grappig aan dit album is dat alle nummers iets met tijd te maken hebben, als ook de titel van het album. En toch volhouden dat het geen concept album. Is niet belangrijk, het blijft een meesterwerk.

Mocht de Stichting ooit een hardloopmuzieklijst maken dan is de kans groot dat de nummer 1 van dit album afkomstig is: The Loneliness Of The Long Distance Runner.

 

Seventh Son Of A Seventh Son (1988)

Natuurlijk een geweldig album met fijne jeugdherinneringen. Can I Play With Madness? is bijzonder omdat het meteen bij de eerste keer horen al steengoed klonk en dat dat altijd is gebleven. Er zijn mensen die denken dat hard rock bands alleen maar herrie produceren en geen goede muzikanten zijn. Het tegendeel wordt bewezen met het akoestisch gedeelte op dit album, dat zo rustig en goed gespeeld is dat het toch ook niet-hard rockers moet aanspreken: het slotgedeelte van The Prophecy.

 

Brave New World (2000)

Bruce weer van de partij. Ook een album dat ik pas later leerde kennen. Al wist ik van het bestaan van het album, het heeft mijn interesse toentertijd niet gehad. Ik meende dat de nieuwere Iron Maiden niet meer van die geweldige albums maakte. Dat gold misschien voor een paar albums uit de jaren 90. Voor dit album was dat geheel ten onterechte zo bleek uiteindelijk. Maar het voordeel van muziek is, je kunt er later ook nog van genieten.

 

Dance Of Death (2003)

Dit album was dan wel meteen door mij geadopteerd en een aantal nummers heeft zijn weg gevonden in de Jaderlandse Top 40 dat in die tijd wekelijks verscheen. In mijn perceptie is dit het eerste album met daarin nummers met meerdere lagen. Het duidelijkst is dit te horen in het titelstuk Dance Of Death. Met meerdere lagen bedoel ik dat er behalve coupletten en een refrein nog een serie terugkerende coupletten of fragmenten zitten. Die kunnen ook zitten in de opbouw tussen couplet en refrein.

 

 

A Matter Of Life And Death (2006)

Pas onlangs door mij ontdekt als een geweldig album. Het zat al wel in de collectie maar nog niet in mijn bewustzijn. Het doet niet onder voor Dance Of Death en The Final Frontier. Het is de aanleiding geweest om al het werk van Iron Maiden nog eens goed onder de loep te nemen en op een rij te zetten en daar is de Jadergrafie  uit voort gekomen. Het meest bijzondere nummer is For The Greater Good Of God. Maar eigenlijk zijn alle nummers steengoed. Het begint al meteen met Different Worlds, een lekker pakkend rock nummer. Een goede ouverture. Zou de meeste kans maken om op de radio gedraaid te worden, ook omdat het daarvoor niet te lang is. Het tweede nummer, These Colours Don’t Run lijkt qua accoorden naadloos aan te sluiten op track 1. En dat is met meerdere nummers zo, de volgorde van de liedjes is wat dat betreft goed gekozen. Ook bijzonder is het slotstuk. Luister eens naar het intro van The Legacy, het laatste nummer dus. De accoorden van de akoestische gitaar hebben zowaar wat weg van het werk van niemand minder dan Johann Sebastian Bach. Na een creatief instrumentaal midden gedeelde volgt een meerzangig slotgedeelte op magistrale wijze uitgevoerd. Het album heb ik nu de laatste tijd zo vaak gedraaid dat ik het zeker weet: het verdient een hogere positie in de albumlijst want het is ook weer een waar meesterwerk, zoals wel meer albums van de Iron Maiden mannen. Ook aardig om te weten, en het maakt het album alleen maar groter, is het feit dat aan het album helemaal niets gekunsteld of geremasterd is. Wat je hoort zijn de nummers zoals het in 1 take is opgenomen in de studio. Het is als het ware live opgenomen in de studio.

 

The Final Frontier (2010)

De dag dat het album werd uitgebracht had ik de cd in huis. Het nummer When The Wild Wind Blows is door de Stichting Jaderland uitgeroepen tot beste Iron Maiden song aller tijden en zorgt er voor dat het album als geheel ook zeer goed wordt gewaardeerd. Dat mag ook wel want behalve het genoemde nummer en Coming Home staan er verder niet hele sterke composities op, maar per saldo en als geheel mag dit album toch worden beschouwd als 1 van de beste hard rock albums. We hopen dat het niet de laatste van de band is. We wachten af.