Marillion

Sinds de jaren 80 ben ik een grote fan van Marillion. Maar dan wel van de Fish periode. Die ‘nieuwe’ zanger vind ik toch een stuk minder, te gewoon eigenlijk. Hij zal vast beter kunnen zingen dan Fish, maar Fish heeft zo’n eigen geluid en de muziek is daardoor veel theatraler (in de goede zin). Maar wat heet nieuwe zanger. De Fish-periode duurde van grofweg 1982 tot 1988 en sindsdien is er Steve Hogarth en de band is nog steeds in die bezetting bij elkaar. En de verhouding van de het aantal gemaakte albums is ook helemaal uit het lood. Fish slechts 4 albums, Steve Hogarth 13. Maar wat voor 4 albums! Nog steeds waanzinnig. Ik draai ze nog steeds en ze zijn nog steeds geweldig. Dat kan niet gezegd worden over de albums met Steve Hogarth waar ik er 2 van heb kunnen absorberen, daarna was het me te veel. Ik kan niet zeggen dat het aan de zanger ligt, de muziek van de band is ook geëvolueerd. De nummers werden langer en het moest allemaal minder commercieel. Dat is hun goed recht maar dan haken mensen af. Voor de Stichting maakt het niet uit of muziek commercieel is, we hebben onze eigen criteria, maar die nieuwere muziek van Marillion, zeg maar van de laatste 20 jaar, wordt volgens de criteria van de Stichting (zie ‘Over Jaderland’) een stuk minder gewaardeerd. Sorry. Voor een totaaloverzicht van de studio-albums dan toch onderstaande Jadergrafie. We hebben wel alle studio-albums vermeld, ook met de basisgegevens, maar de inhoud ervan zijn achterwege gelaten (vooralsnog). Wederom sorry.